Pageant

    A first-Winter-done maple

    just today

    sports a coppery sheaf of buds

    and the plums

    are dream-clouds

    on a cerulean sky

    – it is only I

     cannot unfurl his heart

    to the pageant.

                        Lonely

     Dog howling midst wide, fenced acres:

      lonely for the ancestral pack
    - for the litter he was born to.

 - Norman Morrissey

6 short word-paintings of Nahoon Beach

1

The sea-struck rocks

attacked

fight back,

their faces full of spears;

2

stunted trees

along the boardwalk

braced together

despite the bite of salt;

3

three wistful collies stand

at water’s edge in row of order

watching children roar and bounce

on breakers with their belly-boards;

4

a full-bearded surfer heads

towards six others in the milky green,

bobbing – one gliding through applause of foam,

then tossed up like an embryo;

5

the hazy midday sun’s reflection

in wet sand

is haloed in old gold,

then claimed by the tide;

6

and the wind

at my neck

streaks like Usain Bolt

with only one goal: speed.

– Silke Heiss

                                    Dreams

   The lantern your friend made you

    – a whimsical clay acorn

     with its solar panel –

    stands out on the garden table

    soaking sun;

    and one fibril of spun synthetic thread

    from your scarf

    has caught in it:

    a fine hair glinting turquoise sheens

    as the breeze tugs and lulls;

    and lantern and man-spun filament

    conspire

    to whisper of the soul in us

    that must bring forth beauties

    no natural thing

    could

    dream

    of.

 - Norman Morrissey

Augustus

In sy nessie tussen winter en lente
lê hy stilskaam,
daal soos motreën in die somer 
saggies op jou neer

hy herinner jou
skaamteloos
oor die jaar wat op sy rug lê
en wag om geslag te word

terwyl jy nog gister se wonde lek.

 - Alvené Appollis-du Plessis

diep daar onder is ek jy

diep daar onder is ek jy
en jy ek
die goue lyn wat ons bind
is sterker as spierkrag
magtiger as kopkrag
dit is nie verbeelding dat
diep daar onder jy ek is
en ek jy
die lyne wat ons bloed teken
skryf in ‘n taal

wat poësie uit ons are laat straal

diep daar onder
hoef ons nie te praat
hoef ons nie te sien
diep daar onder is ons nie normaal
maar wel bo-normaal
ja, daar ver onder
is ons suiwer mens
suiwer siel

soms neem dit 'n diep sny
om diep te tref
en tot by die essensie te kom
die diepte maak my o so hartstogtelik huil
want die diepte is so 'n raar ding
ons skroom,
kry skaam
vir daardie diepte

daar is geen keuse
die diepte is daar
om in te staan
en te groei
dieper en dieper
hoe sterk ookal die winde teen my waai

ek sal my grond bly staan

diep daar onder is ek jy
en jy ek
die goue lyn wat ons bind
is sterker as spierkrag
magtiger as kopkrag
dit is nie verbeelding dat
diep daar onder jy ek is
en ek jy
die lyne wat ons bloed teken
skryf in ‘n taal

wat poësie uit ons are laat straal

 - Lara Kirsten