in die skemering van die verlies

in die skemering van 
die verlies
is my keel nog troebel
van die wil-wil trane
die dae sonder jou hang soos
sugte aan die deurkosyne

dit is asof my selle nou weet
dat ek nie aan jou kan klou nie
iets in my het laat gaan 
die hunkering na 
jou fisiese aanwesigheid 
het 
so ietwat
bedaar

in die skemering van 
die verlies
is my hart stil
vlietende beelde van jou 
beweeg in my geestesoog
soos wolke in die wind

oralste lê leegtes van 
jou nie-hier-wees
ek kyk met 'n hartseer gelukkigheid na
die reën wat op die pompombome val
die aarde juig oor die breek van die droogte
maar my hart klem met die wete
dat jy nie meer die nat-aarde-reuk 
deur jou trillende neusgate insuig nie

in die skemering van 
die verlies
staan ek mymerend in 
die diep rivier wat 
die onafwendbare verhale 
van die lewe en dood om 
my ledemate fluister

 - Lara Kirsten