Thursday, September 24, 2015

After having been caught in severe squalls

Now I know
how the cows
exposed on the grass
get lashed,

how their naked noses and eyelids
are stung
by wind shooting drops
like arrows.

17th June 2015

My chariot

Three degrees air
bites my face,

stride I to work,
the red grass mountains

radiant with anticipation
for

the drive
of day.
                        
                        13th July 2015

  - Silke Heiss

Saturday, September 19, 2015

ek is verlief op Stilte

ek moet erken
ek is verlief op Stilte

hoeveel keer wou ek al
met Stilte weghardloop en 
in donker en vergeleë stegies
met hom vry tot
die son soos goue taai stukke marmelade
oor die horison oopbreek

 - Lara Kirsten

Friday, September 11, 2015

Spring Haiku

The apricot blossom  
reflects in the spring 
of the young girl's eye. 

          ***

Spring, 
and words sprout 
from earth­minds. 

          ***

The dandelion holds on,  
lets go ‒ soft and bright, 
the spring breeze. 

          ***

The spring day gone:
cold clouds squall off the south seas
remembering winter.

 - Brian Walter

Sunday, September 6, 2015

Definitions of winter

i.
Not cold
but potent
wind

nudges,
nudges, rams
naked birches.

ii.
The blinding
not hot
sun

threads the branches –
makes them
vines of light.

                13th June 2015

 - Silke Heiss 

Wednesday, September 2, 2015

V

die dolosse ontaard in vonk-proppe
wat mekaar begin jaag in
die hippodroom van my kop
hulle begin lyk na artisjokke op hitte
as daar maar ‘n hofmaarskalk was
wie ek kon roep wat in die bresse kon tree
maar, nee, ek is op my eie

VI

ek gaan skaar my by die vrouens in die harem
en vra hulle of hulle ook so verlei word deur die Woord?
nee sê hulle, maar hoekom probeer jy
nie ‘n ontwapeningsveldtog nie?
haai, ek het nooit daaraan gedink nie
die geheim van hierdie driftige aanteel van woorde
deel dieselfde lankmoedigheid aanwesig in stalaktiete
‘n stille, onopmerklike groei
hoe kan ek hulle nou ontwapen?
wat is die wapen wat ek so voel op my geteiken is?
ek gee moed op
ek gaan slaap met ‘n elle-lange hanglip
en hoop die aand gooi nie
nog dolosse in my half-wakker drome nie
al wat ek kan doen is om op my tande te byt
en te hoop niemand sien my dolsinnige gryns raak
een greintjie van ’n kyk in my rigting
sal jou in ‘n sout-pilaar verander
al hoe ek hiermee leef is om deur die dag so
hiperbeleef as moontlik te loop
iewers sal die gedigte se gedrag raffineer
met my invloed
en die harlaboerla van hulle ledemate en tonge
tot orde roep
en soos die moeder-owerste sal ek hulle
siele deur ‘n ring kan trek
so netjies en heilig sal hulle voor my staan

VII

teen hierdie tyd sal die gedig
die stadsvryheid verdien
en vry deur die strate wals
en enige kafee inloop en homself knuppeldik
aan die atjar eet
die burokrate sal met nuut-ontdekte ywer
die verse se skoene poets
en die posmeester sal teen geen tarief 
die digkuns aan elke lid van die wêreld pos
nodeloos om te sê
die poësie sal ‘n groot hawiksneus groei
en homself luid op die skouer klop
en trots elke kruiwa vul met leestekens en sillabes
en die bakstene en sement vervang met dit
wat meer sin maak
met die gedig se pralery
sal hy homself oortuig dat hy
skuiling en warmte kan bied vir die massas

 - uit dolosgooier van 'n gedig, Lara Kirsten