klawer-aarde
vir my Feetjie-Fiona & Abs van Rooyen
ek het nooit grond besit
maar vandag met my vingers al hangend oor die klaviatuur
voel ek hoe dit is om ‘n stukkie aarde myne te kan noem
‘n stukkie swart en wit klank-grond
wat ek met die dieptes en hoogtes op en af kan klim
hoe baie klaviere het al onder my hande gegaan
onder my palms gesing
gebrand gevloei gevlieg
maar dan moet ek gou koebaai sê
want hulle was nooit myne nie
maar hier staan my eie klavier nou haar stewige staan in my see-huisie
is dit hoe dit voel om ‘n stukkie aarde te besit?
‘n stukkie woud?
‘n stukkie wind?
‘n stukkie oseaan?
‘n stukkie oase?
ek sien uit na die trillende horisonne wat deur die snare gaan oopbreek
die getye van melodieë wat die mure gaan afbreek
en die sterrehemel van die harmonieë
wat in my hart gaan inbreek
ek sien menigte klein oerknalle wat die punte van my vingers gaan lostoor!
maar vir nou,
buig ek neer voor hierdie klawer-aarde
en ek sê dankie dankie dankie
- Lara Kirsten
Avian observations
Red-eyed doves on the roof:
she signals, he mounts,
then a flutter of wings –
the insistent repetitions
of blood that sings.
***
The storm approaching –
and yet, where
the aloe stirs,
a familiar
winged visitor –
nimble, undeterred –
sunbird.
***
Dark glint
of beak, eyes, and feathers,
as he veers, manoeuvres, flip-flaps away –
startled crow.
***
The call of an owl –
how deep the well
of night.
- Eduard Burle
